Rozdział VIII

Obudziłam się w szpitalu. Obok mojego łóżka siedział zapłakany Harry. Serce się kroi kiedy widzi się swojego przyjaciela w takim stanie.
- Harry...Co się stało?
- Przepraszam księżniczko...
- Ale za co?
- Obiecałem, że nie dam Cię skrzywdzić...
Styles ukrył twarz w dłoniach i zaszlochał. Jego warga była zakrwawiona. To chyba on złamał zamek i uratował mi życie. Nie chcę wiedzieć co stałoby się gdyby nie on. Chciałam wstać i mocno go przytulić, ale zatrzymał mnie silny ból. Moje ramię było zabandażowane. Nie pamiętam, co dokładnie się wydarzyło, może to nawet lepiej... Chciałam w jakiś sposób pocieszyć Harry'ego.
- Nie płacz. Przecież nie ochronisz mnie przed wszystkim.

- Ale mogę spróbować, księżniczko. - odparł chwytając moją dłoń.
Po chwili ciszy, wskazałam na jego wargę.
- On ci to zrobił, prawda?
Hazza nie odpowiedział. Byłam mu wdzięczna całym sercem, że ryzykował życie dla mnie. Całe szczęście, że nic mu się nie stało.
Przyszła pielęgniarka i zatrzymała się przy moim łóżku, trzymając jakieś papiery. Poinformowała nas, że jestem posiniaczona, ale wyjdę z tego.
- Harry...Boję się. Jeśli on wróci?
- Nie wróci księżniczko. Zająłem się nim... 
Nie wiedziałam jak mam to odebrać. '' Zająłem się nim '' nie mówiło mi zbyt dużo.
Nie mogłam dalej patrzeć na łzy Harry'ego. Ignorując ból usiadłam i popatrzyłam w oczy chłopaka.
- Tylko nie rób niczego głupiego. Proszę... - powiedziałam przytulając go.
Styles też mnie objął. Siedzieliśmy tak dosyć długo. To wszystko to była moja wina. Nie powinnam iść na tą imprezę...Wiedziałam, że to zły pomysł, ale czułam nacisk ze strony przyjaciół.
- A właśnie Harry - zaczęłam - skąd wiedziałeś gdzie jestem? Wtedy, po imprezie?
- Czy to ważne księżniczko?
Harry nie był w najlepszym stanie psychicznym, więc pytania zadam mu później...